Eén van de drie geportretteerde mensen is Ria van Everdingen. Ria is 82 jaar en kreeg in 2010 de diagnose dementie. Zij woont nog zelfstandig in haar zelf opgeknapte boerderij. Wel met professionele hulp, die een paar keer per week langs komt. “Mijn leven is nu anders”, zegt zij. “Ik vind dat wel heel moeilijk, die vermoeidheid en ook die kwetsbaarheid. Ik kan nog goed praten, maar handelen wordt steeds lastiger. Dat is moeilijk uit te leggen aan andere mensen. Zij zeggen dan tegen mij: ‘Ja maar… jij hoort niets meer te kunnen’. Zij vergelijken het met het schrikbeeld dat zij zelf van dementie hebben. Tja, dan ben ik snel uitgepraat.”
Ria geeft nog wel yogalessen. “Die zingeving en verbinding met andere mensen is heel belangrijk voor mij. Dat je nog ergens toe doet en er nog bent voor anderen.” Ook ondervindt ze steun van de buren, die regelmatig voor haar koken. “Maar ik heb wel veel vriendinnen verloren, omdat ze de ziekte niet snappen”, vertelt ze. “En dat heb je wel nodig als je dementie hebt: iemand die éven koffie komt drinken of gewoon even aandacht geeft. Ik zeg wel eens: ‘Mijn hart is niet dement’!
Je kunt je heel erg druk maken over alles wat nog komen gaat, maar je kunt ook gewoon het leven leven wat je leeft. Zolang ik alles kan, doe ik alles. (Duveke)
Behalve Ria werden ook Lance Brons en Duveke Kalma geportretteerd. Ook zij wonen beiden nog zelfstandig thuis, met wat professionele hulp en aanpassingen.
Lance is een rasechte entertainer. Hij heeft thuis een kamer vol goochelspullen. Hij bezoekt drie dagen in de week zijn vrienden op het ontmoetingscentrum in Zeist, een plek voor mensen met dementie. Daar flirt hij met de dames. Hij geniet nog van het leven en geeft zijn leven nog een dikke acht. "Ik heb er geen problemen mee", zegt hij. "Ik geniet met de dag. Al is het vies weer, ik ga naar buiten."
Ook Duveke wil naar eigen zeggen "niet als een plantje vegeteren". Zij wandelt veel, speelt fithockey en bezoekt musea. In de winkels legt Duveke aan het personeel uit dat ze Alzheimer heeft. "Meestal zeg ik heel snel: denk eraan, ik vergeet nogal wat. Ik heb Alzheimer. Mensen worden dan veel attenter."
Mensen met dementie zijn gewone mensen, met gewone behoeften. Die ook graag leuke dingen willen doen en goede relaties willen hebben. En die misschien eens iets vergeten of hulp nodig hebben. (Anne-Mei Thé)
In opdracht van Nieuwsuur peilde onderzoeksbureau Ipsos hoe Nederlanders over dementie denken. Daarin geeft zeventig procent van de Nederlanders aan dat mensen met de diagnose dementie niet alleen thuis kunnen wonen.
Marcel Olde Rikkert, hoogleraar geriatrie en hoofd van het Alzheimer Centrum van het Nijmeegse Radboudumc, vindt het verontrustend dat zoveel Nederlanders geen idee hebben hoe goed mensen met een dementie nog kunnen functioneren. "Deze doembeelden over dementie staan een dementievriendelijke samenleving in de wege", zegt hij in de uitzending van maandag 8 januari jl.
Uit de uitzendingen van Nieuwsuur blijkt dat er nog veel werk aan de winkel is. Het is duidelijk dat een zeer groot aantal Nederlanders nog niet beseft hoe belangrijk een dementievriendelijke samenleving is. Daar willen wij graag verandering in brengen. Samen met de ruim 80.000 mensen die zich al bij ons aangemeld hebben kunnen we deze mensen bereiken. Help jij ook mee? Doe één van onze gratis online trainingen en roep al je vrienden, familie en collega’s op om ook mee te doen. Samen maken we Nederland dementievriendelijk!
Heb jij een prachtig idee om meer Nederlanders dementievriendelijk te maken?
Laat het ons weten!
