Mijn vader had Alzheimer. Ik wist dat mensen met Alzheimer een levensverwachting hebben tussen de vijf en tien jaar. Mijn vader hield zich hier keurig aan. Hij overleed in 2002. Zeven en een half jaar nadat we als familie serieus onze vraagtekens zetten bij de wondere wereld waarin mijn vader terecht leek te zijn gekomen.
De wondere wereld van mijn vader zat vol verrassingen. Zoals de vele wegomleidingen waar hij over sprak, waardoor hij vaak veel later thuis kwam dan gepland. In een latere periode had hij de gewoonte altijd van alles en nog wat goed te willen verstoppen. Hij vertelde een keer vol lof over de service van de garage omdat zij een zuinigere motor in zijn auto hadden gezet. Maar ook pinde hij buiten bij bank en bracht het geld weer naar binnen omdat hij dacht dat hij te veel had gekregen.
Als naaste familie heb je het niet direct in de gaten. Want wegomleidingen zijn natuurlijk heel goed denkbaar. Pas veel later, toen alle ‘wonderlijke gebeurtenissen’ zich opstapelden, realiseerden we ons dat mijn vader eigenlijk ‘gewoon’ verdwaalde.
Na een operatie voor iets anders, leek mijn vader bijna een jaar Alzheimer overgeslagen te hebben. Hij was in een paar uur op de operatiekamer veranderd van iemand die wat in de war was, naar een angstige man die niet tot rust te brengen was. Het voelde alsof mijn vader van het ene op het andere moment mijn vader niet meer was. Dat we al eerder beetje bij beetje afscheid van hem hadden genomen, drong op dat moment nog niet tot me door.
We gingen zo goed mogelijk met mijn vader om. Ik ging bijvoorbeeld mee in zijn verhalen, maar mijn moeder kon dit niet opbrengen. Voor haar voelde het alsof het meegaan in de wereld van mijn vader iets onomkeerbaars teweeg zou brengen. Ik denk dat ze continue op zoek was naar de man die mijn vader ooit was.
Dementie heeft een enorme impact op het leven van degene die de diagnose krijgt, maar ook op de rest van de mensen daar om heen. Als uitvaartverzorger kom je vroeg of laat een nabestaande tegen die aan dementie lijdt. Bijvoorbeeld de partner van een overledene. Monuta is de eerste landelijke uitvaartorganisatie die is gestart met het trainen van alle medewerkers die klantcontact hebben, zodat zij allemaal dementievriendelijk zijn. Hiervoor is een speciaal trainingsprogramma met Alzheimer Nederland ontwikkeld: Samen Dementievriendelijk. De training biedt handvatten voor de manier waarop je mensen met dementie kunt benaderen. Ook waar mogelijk je ze kan betrekken bij het regelen van de uitvaart. En natuurlijk is hier niet één manier voor, maar zal je per keer moeten onderzoeken en aanvoelen wat er (nog) mogelijk is.
Door de training weet ik nu inhoudelijk nog meer over dementie. Het heeft mij niet alleen handvatten gegeven voor de manier waarop je om kunt gaan met iemand die dementeert, maar dat je als uitvaartverzorger ook van betekenis kunt zijn als nabestaanden hun verhaal kwijt willen over de manier waarop dementie in hun leven is gekomen.
Meer informatie?
Wilt u meer informatie over wat een uitvaartverzorger van Monuta voor u kan betekenen bij het voorbereiden van een uitvaart? Neemt u dan gerust contact op. De uitvaartverzorger kan vooraf in een persoonlijk voorgesprek de mogelijkheden rondom een afscheid bespreken en uitvaartwensen alvast vastleggen.
