Marleen Boetzkes leert mensen hoe ze dementievriendelijk kunnen worden
Een jaar onderweg
Het is 2022 als Marleen start als trainer bij Samen dementievriendelijk. De aanleiding? De impact van de ziekte op het leven van haar – helaas inmiddels overleden – schoonmoeder en 89-jarige buurvrouw.
Inmiddels heeft Marleen trainingen aan uiteenlopende groepen gegeven, van MBO-studenten tot crematoriummedewerkers en hondenbegeleiders. “Je merkt dat men de training interessant vindt. Tot nu toe is nog niemand niet positief geweest. Na een training ga ik dan ook altijd voldaan en blij weer naar huis.”
Leren door te doen
Tijdens de 2,5 uur durende training werkt Marleen met een gestructureerd programma. Ze probeert zo goed mogelijk uit te leggen waar Samen dementievriendelijk voor staat en hoe je zo soepel mogelijk met mensen met dementie omgaat. “En ik leg de ziekte zo luchtig mogelijk uit.” Daarna volgen rollenspellen met praktijkvoorbeelden. “Ik vind het heel erg leuk om iemand met dementie te spelen. Zo begon ik bijvoorbeeld in het crematorium – uit het niets – koffiekopjes op te ruimen terwijl de training nog volop bezig was. Een teken van onrust, een veelvoorkomend verschijnsel bij mensen met dementie.” Bij stichting NL-SAR (red. de honden van deze stichting zijn getraind om vermiste personen op te sporen) pakte Marleen het anders aan. “Ik speelde een dame die met de trein naar haar dochter wilde reizen. Ik was als vermist opgegeven. Mijn tegenspeler nam de rol van hondenbegeleider op zich. Hij wilde mij meenemen naar een veilige plek om te wachten op de politie, maar ik was angstig voor de honden en wilde absoluut niet mee.”
Tips in de omgang met dementie
Wat hoopt Marleen dat de cursisten van deze rollenspellen en andere programmaonderdelen leren? “Ik wil meegeven dat de ‘zen-mood’ belangrijk is; praat rustig en niet in het tempo van een 45-jarige.” En, vervolgt ze: “Compassie is belangrijk. Zet jezelf opzij.” Ze benadrukt daarnaast dat informatie bij mensen met dementie niet altijd binnenkomt. “Het is geen onwil. Forceer niks en probeer je niet te storen, want dan wordt de ander onzeker en bereik je niks.”
Haar drijfveer als trainer is vooral anderen helpen, maar ze doet het ook een beetje voor zichzelf. “Ik vind het een uitdaging om anderen te boeien. En het geeft mij prikkels om naar een locatie
– voor mij onbekend terrein – te reizen en de computer te gebruiken.” Het feit dat ze zelf kan aangeven hoe vaak en wanneer ze beschikbaar is, maakt het voor haar ideaal vrijwilligerswerk.
Trainer worden
Marleen, inmiddels gepensioneerd, is jaren werkzaam geweest in het onderwijs. Als trainer een voordeel want ze is het gewend om voor een groep te staan. Maar, in haar ogen, hoef je geen specialist te zijn en kunnen een heleboel mensen het trainersvak uitoefenen. “Als je spontaan bent, goed kunt vertellen oftewel een groep weet te boeien dan kun je trainer worden!”
De opleiding tot trainer duurt twee dagen. “Er was een theoretisch gedeelte en er kwam ook een actrice langs. Zij deed scènes voor, daar had ik veel aan.” Als je na de opleiding nog steeds trainer wilt worden en de opleiders vinden dat het trainersvak goed bij je past, word je benoemd. Een examen is niet nodig.
Op dit moment (juni 2023) zijn er in Limburg tien trainers actief. Samen dementievriendelijk zoekt nieuwe trainers. Belangstelling om een collega van Marleen te worden? Stuur een e-mail naar [email protected]
- Al 40 jaar zet Peter zich als tandarts-geriatrie in voor ouderen. Dat deed hij heel lang in verpleeghuizen als ‘in-house tandarts’, maar inmiddels is zijn werkveld uitgebreid. Hij richt zich nu vooral op thuiswonende ouderen, voor wie de toegang tot de zorg niet eenvoudig is. Dat doet hij op verschillende plekken. Zo houdt hij wekelijks een landelijk telefonisch spreekuur "Ouderen en mondzorg" bij KBO Brabant, werkt in het Jeroen Bosch Ziekenhuis op de afdelingen klinische geriatrie en ouderenpsychiatrie en is hij nog steeds actief in verpleeghuizen. Ook wordt hij door tandartsen of huisartsen gevraagd om op bezoek te gaan bij mensen, om zo samen een behandelplan op te kunnen stellen. Zijn motto is dan ook dat preventie in het geval van mondzorg het allerbelangrijkste is, zeker wanneer het om mensen van boven een bepaalde leeftijd gaat. Want over vijf jaar kan de volledige situatie anders zijn, en kan het daarmee een stuk lastiger worden om problemen op te lossen.
Joop roept op: 'Behandel mij niet anders omdat ik dementie heb!'
'Schrik niet als ik vertel dat ik dementie heb. Blijf normaal doen. Het is niet zo dat ik plotseling een totaal ander mens ben', aldus Joop van Keulen. Hij kreeg in 2018 de diagnose alzheimer. Ondanks dat hij het belangrijk vindt dat mensen hem normaal blijven behandelen, kan hij soms ook in de war raken. Dan is het fijn als iemand dit ziet en helpt. Dat geeft hem het vertrouwen om dingen te blijven ondernemen. “Ik zou het prettig vinden als mensen merken dat ik iets niet kan, dat ze dan gewoon even vragen ‘Meneer, kan ik u ff helpen? Moet u ergens naartoe?’ Dat zou voor mij heel waardevol zijn."De ware betekenis van ‘clubgeest’
Zes jaar geleden. Oud-Sparta voetballer Wout Holverda vertelt in tijdschrift Voetbal International (VI) aan dat hij sinds kort aan de ziekte van Alzheimer lijdt . Daardoor kan hij niet meer zelf met de auto naar Sparta komen. Peter van der Zwan, secretaris van de supportersvereniging van Sparta, komt meteen in actie. Samen met vrijwilligers Tessa en Gijs vertelt hij hoe zij alles in het werk stelden om Wout betrokken te houden bij de club.