Een dementievriendelijke wijk, daar wil iedereen wonen

De Limburgse Marleen Boetzkes (71 jaar) geeft in haar vrije tijd trainingen door heel Limburg. Haar doel? Meer begrip voor dementie in de provincie creëren. “Ik hoop dat mensen na een training beter begrijpen hoe het is om met dementie te leven. Bijna niemand ontkomt aan de ziekte. Als het mij – of een van mijn naasten – in de toekomst overkomt, dan ben ik ook blij als mensen dementievriendelijk met mij omgaan.” De toename van het aantal mensen met dementie is precíes de reden waarom Samen dementievriendelijk op zoek is naar meer trainers zoals Marleen.

Al 40 jaar zet Peter zich als tandarts-geriatrie in voor ouderen. Dat deed hij heel lang in verpleeghuizen als ‘in-house tandarts’, maar inmiddels is zijn werkveld uitgebreid. Hij richt zich nu vooral op thuiswonende ouderen, voor wie de toegang tot de zorg niet eenvoudig is. Dat doet hij op verschillende plekken. Zo houdt hij wekelijks een landelijk telefonisch spreekuur "Ouderen en mondzorg" bij KBO Brabant, werkt in het Jeroen Bosch Ziekenhuis op de afdelingen klinische geriatrie en ouderenpsychiatrie en is hij nog steeds actief in verpleeghuizen. Ook wordt hij door tandartsen of huisartsen gevraagd om op bezoek te gaan bij mensen, om zo samen een behandelplan op te kunnen stellen. Zijn motto is dan ook dat preventie in het geval van mondzorg het allerbelangrijkste is, zeker wanneer het om mensen van boven een bepaalde leeftijd gaat. Want over vijf jaar kan de volledige situatie anders zijn, en kan het daarmee een stuk lastiger worden om problemen op te lossen.

'Schrik niet als ik vertel dat ik dementie heb. Blijf normaal doen. Het is niet zo dat ik plotseling een totaal ander mens ben', aldus Joop van Keulen. Hij kreeg in 2018 de diagnose alzheimer. Ondanks dat hij het belangrijk vindt dat mensen hem normaal blijven behandelen, kan hij soms ook in de war raken. Dan is het fijn als iemand dit ziet en helpt. Dat geeft hem het vertrouwen om dingen te blijven ondernemen. “Ik zou het prettig vinden als mensen merken dat ik iets niet kan, dat ze dan gewoon even vragen ‘Meneer, kan ik u ff helpen? Moet u ergens naartoe?’ Dat zou voor mij heel waardevol zijn."